تاج بندگی

​
بهشت اول:

آغوش مادری ست که با تمام وجود ، بغلت کرد و شیرت داد.

بهشت دوم:

دستان پدری‌ ست که برای راه رفتنت ، با تو کودکی کرد.

بهشت سوم:

خواهر یا برادری ست که برای ندیدن اشکهایت، تمام اسباب بازیهایش را به تو داد.

بهشت چهارم:

معلمی بود که برای دانستنت با تمام بزرگی‌اش هم سن تو شد تا یاد بگیری.

بهشت پنجم:

دوستی ست که روز ازدواجت در آغوشت کشید و چنان در آغوشش فشرد که انگار آخرین روز زندگیش را تجربه میکند.

بهشت ششم:

همسرتوست که باتمام وجوددرکنار تو معمار زندگی مشترک تان است

گویی دو شاخه از یک ریشه اید.

بهشت هفتم:

فرزند توست که خالق زیبایی های آینده است…
آری شاید هر کدام از ما تمام هفت بهشت را نداشته باشیم
اما

بهشت همین حوالی ست…

مادرت را بنگر؛

پدرت را ببین؛

خواهر یا برادرت را حس کن؛

به معلمت سر بزن؛

دوستت را به یاد بیاور؛ 

همسرت را در آغوش بگیر؛

فرزندت را ببوس…
یک وقت دیر نشود برای بهشت رفتنت…

بهشت را با همه قلبت حس کن،

همین نزدیکی است….