یکی از ویژگیهای اصلی انسان سالم این است
که به بن بست نمیرسد.
همیشه “ضمن واقع بینی” بگویید،
باز هم راهی وجود دارد.
“بزرگترین بلا، نا امیدیست”
تعادل در ابراز محبت
شاید شما هم کسانی را دیده باشید که بیش از حد ابراز مهر می‌کنند،
بخصوص در مقابل یارشان!
ولی با این‌وجود به همان اندازه مهر دریافت نمی‌کنند.
گاهی حتی همسران و یاران بی‌تفاوتی دارند
و اطرافشان پراست از انسان‌های “طلبکار محبت".
می‌دانید چرا؟
چون برای هر چیزی باید قدر و اندازه‌ای باشد؛ حتی ابراز محبت.
بسیاری از خانم‌ها تصور می‌کنند که
“محبت بی اندازه"
باعث تحکیم رابطه‌شان مي‌شود!
ولی توجه کنید که؛
در یک رابطه سالم هرچیزی دو طرفه است، بخصوص محبت.
حالا اگر یکی از طرفین بیش از حد محبتش را ابراز کند،
طرف دیگر بعد از مدتی به گرفتن محبت بدون ابراز محبت عادت می کند،
و چون شما هیچ عکس العمل مهربانانه ای دریافت نمی‌کنید؛
مرتب محبت‌تان را به امید مهربانی دیدن از یارتان اضافه می‌کنید.
از همین جا رابطه خراب می‌شود؛
شما “احساس سرخوردگی” می‌کنید،
مرتب احساس می کنید:
نکنه من خوب نیستم، نکنه من رو دوست نداره، نکنه…
این حس شما را مضطرب می‌کند و به وادی افسردگی می کشاند.
توجه کنید برای خوب زندگی کردن از خطوط میانی یعنی تعادل حرکت کنید.
برای دوست داشته شدن هر کاری نکنید، این کار سلامت روانتان را به خطر می‌اندازد.
محبت‌تان را درست، به موقع و به‌اندازه خرج کنید،
حراجش نکنید!
خوشبختی
همین درکنارهم بودنهاست.
همین دوست داشتن هاست.
خوشبختی
همین لحظه های ماست
همین ثانیه هایست
که درشتاب زندگی
گمشان کردیم